Pierwsze dwa ule pojawiły się na dachu Tarnowskiego Teatru im. Ludwika Solskiego rok temu. Była to konsekwencja uchwały, zezwalającej na hodowlę pszczół w mieście, na co zezwolili tarnowscy radni. Wcześniej posiadanie pasieki w granicach administracyjnych Tarnowa było zabronione.
- Chwała radnym za to, że zmienili ten bezsensowny zakaz. Pszczoły w mieście radzą sobie bowiem równie dobrze, jak na wsiach. Mają tu do dyspozycji kilka parków, całe mnóstwo ogródków działkowych oraz zapuszczonych łąk i nieużytków z masą kwitnących roślin. Pyłku jest w nich pod dostatkiem - mówi Marcin Wywrot, pszczelarz, który postanowił ustawić ule w mieście.
Pomysł podchwycił Rafał Balawejder - dyrektor tarnowskiej sceny - i zaproponował mu dach „Solskiego”. Stojące tam ule spełniają wytyczne uchwały tarnowskich radnych odnośnie hodowli pszczół. Te muszą znajdować się w odległości co najmniej 10 metrów od chodników i okien. - Owady bardzo dobrze się tutaj czują. Jedna z rodzin tak się rozrosła, że musiałem powiększyć ul, żeby wszystkie pomieścić - opowiada Marcin Wywrot.
Obecnie na dachu teatru stoją trzy ule. Pszczelarz dogląda je co najmniej raz w tygodniu. Żeby się do nich dostać musi pokonać kilkadziesiąt schodów prowadzących na strych, a potem wejść po drabinie na dach przez wąskie okienko.
Pan Marcin na co dzień jest zawodowym kierowcą. Pszczelarstwo traktuje wyłącznie jako hobby i sposób odstresowania. Zaraził się tą pasją od kolegi z wojska.
- Opowiadał mi dużo o tym, jak prowadzić pasiekę, więc postanowiłem spróbować. Nakupiłem dużo książek i doczytałem w nich to, czego nie wiedziałem. Nawet z niezłym skutkiem mi to wychodzi - przyznaje. Poza ulami w Tarnowie ma jeszcze inne, w gminie Skrzyszów.
- Miód, który udaje się zebrać na wsi generalnie można jakoś skategoryzować. W zależności od miesiąca zbiorów jest w nim więcej lipy, akacji bądź spadzi. W przypadku miodu miejskiego takiego rozróżnienia już nie ma. Występuje tu niemal wyłącznie miód wielokwiatowy - tłumaczy. I od razu dodaje, że to wcale nie oznacza, że jest on gorszy.
- Pod względem smakowym jest nawet słodszy niż ten wiejski z powodu tej swojej bioróżnorodności. Jakościowo nie różni się niczym. Nie ma w nim żadnych zanieczyszczeń - przekonuje.
Miód, będący efektem pracy pszczół mieszkających na dachu „Solskiego” zyskał już nawet nazwę. To, co udało się zebrać przed rokiem podczas niepełnego, inauguracyjnego sezonu, zostało rozlane do słoiczków i było sprzedawane przy okazji Festiwalu Komedii Talia z etykietą: „Miód teatralny”. Wyrób rozszedł się na pniu.
- W mieście nie brakuje budynków instytucji publicznych, na dachach których z powodzeniem mogłyby stanąć kolejne ule. Pszczół nie trzeba się bać. Nikomu nie robią krzywdy. W teatrze nikt nigdy się na nie nie skarżył, mimo że przecież przewija się tutaj mnóstwo osób - dodaje Marcin Wywrot.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
